Imagine Rap Monster A powinienem?

Witam <3
Przybywam do was z zupełnie czymś innym.
Czymś co mnie od dawana nachodziło, żeby stworzyć. Żeby pokazać. Żeby coś wyrazić poprzez kilka tych gifów. W sumie mogę przyznać, że do tego skłoniła mnie jedna z piosenek i późna rozmowa z moim Słoneczkiem (ona wie, kogo mam na myśli)
Zapraszam <3
~ ~

Hej, ty, wiem że mnie słyszysz. 

Mój krzyk bardzo łatwo usłyszeć. 

Byłem taki jak ty. Normalny.Porządny.Pełen pasji.

A teraz? Kolega obok mnie, zmusił mnie do czynu, którego nie żałuję  

A powinienem?

  

Zawsze radosny.Zawsze spokojny.Zawsze normalny.

Ten koleś odebrał moje "Zawsze".

Mam ochotę go rozerwać na strzępy.Pobić. Zabić?

A powinienem?

  

Starałem się. Walczyłem z tą cholerną pokusą. Miałem nadzieję,

że te stracie wygram ja. Nie on. Przegrałem. Dałem mu wygrać.

Nacisnąłem spust. Głośne BANG, rozbrzmiało w moich uszach. 

Żałuję?

A powinienem?

  

Leży u mych stóp. Patrzy na mnie zamglonymi oczami.

Jego krew mnie brudzi. Otacza wszystko, zalewa mnie.

Mimo to, jego twarz ciągle się do mnie śmieje. 

Wyśmiewa mnie. Jak zawsze. 

Ten drwiący uśmiech mnie irytuje. 

Waham się, by znów w niego nie strzelić.

Ale czy muszę się powstrzymywać?

A powinienem?

  

Łapią mnie. Zamykają. Traktują jak zwierze.

Zrobiłem coś źle?Popełniłem błąd?

Zakuwają mnie w kajdany. Zakrywają usta, bym

nie mógł się bronić słownie. 

Bronić się? 

A powinienem?

 

Jestem biały. Cały na biało. Skuty w kaftan, siedzę na sali.

Czekam na wyrok. Czekam na swoją śmierć, która już powoli 

się zbliża. Nagle. Puka do mych drzwi. Otwieram je z delikatnym 

uśmiechem. Mam się bać?

A powinienem?

 

Przywykłem do tego, że on zawsze wygrywa. Nawet, gdy jest

martwy, ma nade mną przewagę. Ale wiesz co? Wiesz?

Nie boję się go. Wygrałem. Pozbyłem się go, pozbyłem problemu.

Wyrzuty sumienia? Strach przed śmiercią?

Nie. Dlaczego miałbym się bać?

A powinienem?

 

Hej, kolego. Słyszysz mnie? 

Na pewno, mój krzyk zawsze słychać. Siedzę na krześle.

Czuję się jak pan. To ty mnie do tego zmusiłeś. 

Ale wiesz co? Dziękuję. Wreszcie mam od ciebie spokój.

I mimo że nachodzisz mnie co noc i śmiejesz mi się  w twarz 

czuję się okey. Dlaczego?

Bo ja żyję, a ty nie.

Czy czuję się winny? Teraz? Po tym, gdy wreszcie mam spokój

od twoich tortur, bicia, wyzywania i okaleczania?

Hah, kolego. Jestem cholernie szczęśliwy.

....ale....powinienem? 

Przecież...znów wygrałeś....

 

Coś innego prawda?
Podobało wam się?
MILE WIDZIANE KOMENTARZE