#27 Reakcja BTS Gdy są w tobie zakochani

Reakcje dzieją się w szkole, postanowiłam trochę pozmieniać miejsce reakcji. Tu chłopcy nie są jeszcze idolami :D
Mam nadzieję ze się wam spodoba :)
 ---

                                                                       JIMIN

Trwała właśnie lekcja biologi, siedziałaś spokojnie w ostatniej ławce, słuchając dokładnie nauczyciela, który opowiadał na temat mikroorganizmów. 

Cały czas przyglądał ci się Jimin, zawsze gdy na niego spojrzałaś, on udawał, że pisze notatki. Uśmiechał się pod nosem, sprawdzając czy wciąż na niego spoglądasz. Podobałaś mu się, ale nie wiedział jak zagadać, dlatego ciągle tak na ciebie patrzył.

W pewnym momencie Park spojrzał na ciebie, widząc, że na niego patrzysz, uśmiechnął się szeroko bardziej się do ciebie odwracając, przez co spłonęłaś ogromnym rumieńcem. 

RAP MONSTER

 Siedziałaś na ławce przed szkołą, przypominając sobie materiał na sprawdzian.

Cały czas przyglądał ci się Namjoon, który był rok starszy od ciebie. Słynął w szkole jako zapalony tekściarz i chłopak, który potrafi wszystko zniszczyć, nawet jeśli tylko przypadkiem. 

Kilka razy z nim rozmawiałaś, czasem nawet odprowadzał cię do domu. 

W pewnym momencie uniosłaś wzrok znad książki, niedaleko ciebie stał Koreańczyk, oparty o ścianę. Kręcił głową, starając się przełamać i podejść do ciebie, by umówić się z tobą na randkę.

 

JIN

Stałaś przy szafce, szukając w niej swojej książki do geografii.

-Gdzie ona jest? - mruknęłaś coraz bardziej przerażona - zgubiłam ją - dodałaś, zamykając szafkę z hukiem.

-Co się stało? - usłyszałaś obok siebie zatroskany głos SeokJin'a. Kolegi z twojej klasy.

-Zgubiłam książkę do geografii, nauczycielka mnie zabije, gdy się o tym dowie - jęknęłaś. Brunet, spojrzał na ciebie z lekkim uśmiechem, po chwili wyjął z plecaka, twoją książkę.

-Znalazłem ją na hali sportowej - zaśmiał się cicho - tak sądziłem, że twoja. W końcu nikt tak ślicznie nie rysuje w naszej klasie - dodał. Widząc swoją zgubę, przytuliłaś go, mówiąc.

-Dziękuję Kim, nie wiem co bym bez ciebie zrobiła.

-Dla ciebie wszystko - szepnął z lekkim rumieńcem.

     

SUGA

Szłaś korytarzem, niosąc dużą ilość książek. Było ich tak dużo, że nie widziałaś nic przed sobą, przez co nie zauważyłaś przed sobą jednego z plecaków. Potknęłaś się, wiedziałaś, że zaraz upadniesz, lecz ku twojemu zaskoczeniu tak się nie stało. Książki upadły, lecz ty nie. Ktoś złapał cię w pasie, przyciągając cię do siebie.

-YoonGi? - jęknęłaś zawstydzona - dziękuję - dodałaś szybko.

-Niema za co mała - zaczął z uśmiechem - nigdy nie pozwoliłbym ci upaść - dodał ciszej, rumieniąc się lekko.

-Suga hyung, chodź już! - krzyknął Jeon, Koreańczyk uśmiechnął się lekko do ciebie, mówiąc.

-Do zobaczenia - po tych słowach, przygryzł wargę odchodząc od ciebie.  

  

J-HOPE

HoSeok był jednym z tych uczniów, który  mimo że rozrabiał, był naprawdę uroczy. Nauczyciele przymykali oko na jego wybryki i spóźnienia, uczennice wzdychały do niego, a koledzy z klasy kumplowali się z nim. Ty jako jedyna nie gadałaś z nim zbyt wiele. Byłaś zbyt nieśmiała i to go właśnie ujęło.

Siedziałaś w klasie, mimo że trwała przerwa. Wpatrywałaś się w widok za oknem, marząc o tym, by wreszcie wrócić do domu. Nagle usłyszałaś, czyjeś kroki. Tuż przed tobą stanął HoSeok, mówiąc.

-Jestem Hope, J-Hope - po tych słowach oboje zaczęliście się śmiać - umówisz się ze mną? - zapytał nagle. Spojrzałaś na niego zaskoczona, brunet potrafił bajerować, to trzeba było mu przyznać.

-Tak - odpowiedziałaś, po chwili zastanowienia. Koreańczyk słysząc to, klasnął w dłonie, jednocześnie się nad tobą nachylając i całując lekko w policzek. 

  

JUNGKOOK

Jeon należał do bardzo spokojnych i cichych chłopaków w twojej klasie. Bardzo go lubiłaś, bo był dla ciebie miły i pomagał ci w chemii. 

Siedziałaś w bibliotece, szukając informacji potrzebnych ci na historię. W pewnym momencie dosiadł się do ciebie Jeon.

-Chciałeś coś? - zapytałaś, spoglądając na niego znad książki.

-Am...ja...no wiesz - zakłopotał się.

-Hm? - brunet westchnął cicho, przeczesując włosy.

-Bo ja...wiesz - znów się zawstydził.

-Kook?

-Umówisz się ze mną? - powiedział na wdechu, jego policzki płonęły rumieńcem, a dłonie bawiły się rąbkiem koszuli.

-J...jsne - teraz ty się zawstydziłaś, Koreańczyk widząc to, uśmiechnął się lekko, mówiąc.

-Przyjdę jutro po ciebie o osiemnastej.

-Dobrze - szepnęłaś. Brunet uśmiechnął się do ciebie, po czym wychodząc z sali, pomyślał -Asih udało mi się.   

TAEHYUNG

Kim uchodził w klasie za dziecinnego i bardzo uroczego chłopca. Mimo że starał się być męski, to nie wychodziło mu to, przez co ostatecznie i tak wszystkich dziwiło jego dziwne zachowanie.

Przyjaźniłaś się z nim od dwóch lat, więc byłaś przyzwyczajona to bezsensownych rozmów, dziwnych ruchach i zboczonych myśli. 

Szłaś korytarzem w towarzystwie V, który skakał dookoła ciebie, jedząc lizaka. Zachowywał się jak małe dziecko.

-Taetae uspokój się - mruknęłaś, starając się brzmieć poważnie.

-Aish ____, ale wiesz, że ja nie potrafię - zaśmiał się, szturchając cię lekko.

-Dlaczego ja cię lubię? - zaśmiałaś się, kręcąc głową.

-Tyko lubisz? - zapytał nagle, stając w miejscu.

-No tak. 

-A...ale - jęknął. 

-Ale co? Kim nie baw się ze mną w zgadywanki.

-No bo...ja - zaczął, rumieniąc się po same uszy - wiesz.... czasem jest tak, że przyjaciel nie chce być tylko przyjacielem....i ja....ja właśnie nie chcę być tylko twoim przyjacielem - szepnął. Uśmiechnęłaś się lekko do niego, całując jednocześnie jego rumiany policzek.

-Też cię kocham Alien -  zaśmiałaś się, na co chłopak zagryzł wargę. Oparł cię o szafki i zaczął namiętnie całować.

-Potrafię się zachować jak prawdziwy mężczyzna, udowodnię ci to kiedyś - szepnął ci do ucha, po czym oderwał się od zaskoczonej ciebie, znów zachowując się jak małe dziecko.

   

Na dziś to chyba już koniec xD

Wena się wyczerpała, niestety ;/

Może jutro pojawi się kolejny post, a jak nie to w tygodniu? Bądź w weekend. Zobaczymy.

Miłej reszty dnia słoneczka ^^

MILE WIDZIANE KOMENTARZE