Scenariusz #34 Jungkook Płomyk

Scenariusz z naszym Ciastkiem dedykuję LeeKim mam nadzieję, że przypadnie Ci do gustu.
Mianhe, jeśli nie lubisz scenariuszy paranormalnych, ale widząc i słysząc Fire, po prostu...aish nie mogłam inaczej (KLIK)


Spacerowałaś po lesie późnym wieczorem. Delikatny wiatr muskał twoją zmęczoną i poważną twarz. Głośna muzyka zagłuszała szum drzew. Ścieżka, którą kroczyłaś, zaczynała się powoli zwężać, uświadamiając Ci, że zaraz wyjdziesz z lasu. 
Westchnęłaś na myśl, że zaraz wrócisz do domu, gdzie wcześniej pokłóciłaś się z bratem.
Jeszcze bardziej podgłośniłaś muzykę, po czym włożyłaś ręce do kieszeni w skórzanej kurtce. 
W pewnym momencie na ścieżce dostrzegłaś mały kamień. Niby nic, a jednak. 
Mały czarny kamyk leżał tuż przed twoimi nogami. Płonął powoli jasnym ogniem. Zaciekawiona nachyliłaś się w jego stronę, by lepiej się mu przyjrzeć. Ogień wydobywał się z niego zupełnie bez powodu. Nie było wokół niego nic, co mogłoby się palić - dziwne -szepnęłaś. W końcu, znudzona jego widokiem ruszyłaś do domu, zupełnie nie zwracając uwagi, jak na kamieniu pojawia się ognisty napis - płomyk.

Siedziałaś na stołówce szkolnej. Gwar panujący w przestronnym pomieszczeniu doprowadzał Cię do szału. Założyłaś więc słuchawki, by móc zagłuszyć rozmowy uczniów. Oparłaś się wygodniej o krzesło, obserwując każdego z osobna. Nie należałaś do towarzyskich osób, więc nie miałaś dużo znajomych.
Nagle twoją uwagę przykuło dwóch chłopaków, rok starszych od Ciebie.
Stali na wprost siebie, mierząc się wzrokiem. Jeden z nich był brunetem o czarnych oczach. Jedynie co o nim wiedziałaś to to, że nazywa się Jeon JeongGuk. Był przystojny i również cichy tak jak Ty.
Drugi natomiast był od niego dużo wyższy. Jego blond czupryna przysłaniała jego oczy, a umięśniona sylwetka wskazywała na to, że często chodził na siłownię. Mówili coś do siebie, od czasu do czasu się popychając. Zaciekawiona zdjęłaś słuchawki.
-Szukasz guza, prawda Jeon? - warknął blondyn 
-Nie. To Ty szukasz guza.
-Ja? Nie rób ze mnie idioty, widziałem jak ślinisz się do mojej dziewczyny - zaczął podminowany - mam ogromną ochotę, wbić Ci do tego pustego łba, że TA dziewczyna jest TYLKO moja - warknął popychając niższego bruneta. 
-Twoja, huh? - zaśmiał się mu prosto w twarz. W tej chwili blondyn zadał mu mocny cios. Jeon odpił się od chłopaka, który stał za nim. Jego warga zaczęła krwawić, lecz mimo to i tak zaczął się szczerzyć do napastnika.
-Co Cię tak do cholery bawi?!
-Aish, oczywiście, że Ty. Jin, jesteś taki ślepy - mruknął rozbawiony - twoją niby dziewczyna zdradza Cię na prawo i lewo, a Ty wciąż myślisz, że jest Ci oddana? - Jin słysząc to, ruszył na JeongGuk'a. Nie mogąc do tego dopuścić, nacisnęłaś guzik, który uruchomił alarm. Głośny dzwonek rozbrzmiał w momencie, gdy Jin podszedł do czarnookiego. Uczniowie zerwali się na równe nogi, biegnąc do drzwi. 
Wstałaś powoli od stolika, widząc, że Jeon'owi nic już nie grozi. Może i go nie znałaś, ale nie chciałaś, by oberwał. 
Drugoklasista ruszył szybko w stronę drzwi.  
Gdy przeszedł obok Ciebie, poczułaś ogromne ciepło 
i dziwne uczucie, które od jakiegoś czasu Ci towarzyszyło. 
-Kto nacisnął alarm?! - wrzasnęła dyrektorka tuż przed budynkiem szkoły. Stałaś na uboczu słuchając jak niska, siwa już kobieta, wrzeszczy na wszystkich uczniów.
-Dziękuję - usłyszałaś za sobą szept. Zaskoczona odwróciłaś się do tyłu. Twoim oczom ukazał się Jeon.
-Za co?
-Wiem, że to Ty wcisnęłaś alarm - zaśmiał się cicho - poradziłbym sobie - dodał, marszcząc zabawnie nos.
-Serio? On był od Ciebie dużo wyższy i bardziej napakowany - mruknęłaś, przypominając sobie blondyna.
-Tak się wydaje, ale wiesz...on bije jak baba.
-Serio? To dlatego masz przeciętą wargę? Bo bije jak baba? - zaśmiałaś się, patrząc na jego lekko rozchylone usta. 
Chłopak wzruszył tylko ramionami nic już nie mówiąc. Czułaś jak bije od niego ciepło, a uczucie, które doznałaś na stołówce nasiliło się. Chciałaś mu coś powiedzieć, ale jego już nie było. Zaskoczona rozglądnęłaś się dookoła, lecz jedynie napotkałaś wzrok YoonGi'ego, który się w Ciebie uporczywie wpatrywał.

Późnym wieczorem wracałaś się od swojej koleżanki. Przechodząc obok jednej z uliczek, zobaczyłaś dziwne światło. Zaciekawiona ruszyłaś w tamtym kierunku. W pewnym momencie usłyszałaś cichą rozmowę.
-Hung - zaczął Jeon - pozwól mi jej to powiedzieć.
-Nie możesz, rozumiesz? Nie jest jedną z nas. 
-I to ma mnie powstrzymać? - zapytał zły, bawiąc się kulką ognia. Zaskoczona rozszerzyłaś oczy, widząc jak drugoklasista tworzy ogień, który wydobywa się z jego rąk.
-Ile razy mam powtarzać, że nie możesz? - zapytał lekko podminowany jego towarzysz. Wysoki chłopak o rudej czuprynie oraz brązowych oczach. Przyglądał się jak brunet bawi się płomykami, w pewnym momencie uniósł dłoń, a ogień zgasł. Zaskoczony czarnooki chłopak spojrzał na  rudowłosego.
-Boisz się jej?
-Nie boję się. Po prostu chcę uniknąć rozgłosu na nasz temat.
-Ale Taehyung - zaczął, lecz brązowooki warknął zły.
-Koniec tematu.
JeongGuk spuścił głowę, roniąc kilka łez, na jego policzkach zaczęły ukazywać się czerwone ślady.
Wystraszona i zaskoczona, biegiem skierowałaś się do domu -wydawało mi się - szepnęłaś ze strachem, wybiegając z uliczki.


 Kilka dni później wracałaś  ze spaceru po lesie. Pogoda nie dopisywała, ponieważ bardzo wiało i zaczynało powoli padać. Nałożyłaś kaptur na głowę, przyśpieszając kroku. 
Nagle ścieżka, którą szłaś zaczęła powoli płonąć. Jasny ogień  przemykał między twoimi nogami.
Jeszcze bardziej przyśpieszyłaś kroku, nie dowierzając temu, co właśnie widziałaś. 
W pewnym momencie na trawie, obok ścieżki, zaczęły pojawiać się napisy - chodź tędy - zaskoczona przystanęłaś, patrząc jak na trawie pojawia się płonący napis. 
Mimo deszczu, ogień i tak nie gasł, co przerażało Cię jeszcze bardziej -proszę, chodź - pojawił się kolejny napis. 
Przytaknęłaś. Ruszyłaś za śladami, które od czasu do czasu pojawiały się na trawie. 
Po kilku minutach dotarłaś nad jezioro. Rozglądnęłaś się dookoła, by zlokalizować kolejne znaki, lecz ku twemu zaskoczeniu, nic takiego się nie pojawiło.
-Wydawało mi się - szepnęłaś chcąc zawrócić.
-Nie. To co widziałaś, było naprawdę - usłyszałaś znajomy głos, tuż za sobą.Odwróciłaś się w stronę Jeon'a. Koreańczyk stał tuż przed Tobą. Zupełnie inny. 
Jego jak dotąd czarne włosy były jasne, a ich końcówki płonęły. Twarz miał bladą i pełną niepewności. Jego ubranie płonęło, lecz mimo to chłopak nie odczuwał bólu. 
Jęknęłaś przerażona, widząc go takiego.
-Nie bój się.
-Dlaczego cię to nie boli? - zapytałaś odsuwając się od niego na kilka kroków.
-Ponieważ władam tym żywiołem - zaśmiał się, jakby było to coś oczywistego. 
-Niemożliwe.  Nie ma czegoś takiego.
-Jak to nie? To co sie teraz dzieje, to nie żadna fikcja - zaczął - czekaj udowodnię Ci. Podaj mi dłonie.
-Nie.
-Dlaczego? - zapytał zaskoczony, zmniejszając odległość między Wami.
-Bo mnie to będzie bolało? Przecież spłonę - oznajmiłaś znów się odsuwając 
-Zaufaj mi.
-Skąd mam pewność, ze to nie sztuczny ogień?
-A czy sztuczny ogień zrobiłby to? - po tych słowach wokół Ciebie pojawił się napis - Ja naprawdę władam tym żywiołem -zaskoczona pisnęłaś. Jeon uśmiechnął się lekko.
-To jak pozwolisz mi coś pokazać? - zapytał znów się do Ciebie zbliżając.  Przytaknęłaś niepewnie, widząc, że brunet się zbliża coraz bardziej. 
Wyciągnął dłonie, tworząc płomienie. Zaskoczona tym widokiem, otworzyłaś usta.
-Pokaż dłonie - usłyszałaś jego cichy szept 
-Co?
-Proszę - znów szepnął. Zrobiłaś tak jak kazał. 
Płomienie przeszły na twoje dłonie. Nie raniły Cie tak jak myślałaś, że będą to robić. Rozniosły się powoli po całym twoim ciele, czułaś jedynie ogromne ciepło. Nic więcej.
-Teraz mi wierzysz? - zapytał z uśmiechem patrząc na twoją radosną twarz. 
Pokiwałaś głową na "tak" nadal nie odrywając wzorku od płomieni, które Cię otaczały.
-Skoro już wiesz o mojej mocy to - urwał speszony - czy zostałabyś moją przyjaciółką?
Spojrzałaś na niego, jego twarz wyrażała ogromne skupienie, więc nie kłamał. 
-Tak - szepnęłaś. Na te słowa radosny JeongGuk, podniósł Cię, po czym obrócił dookoła osi.
-Tak bardzo sie cieszę. A Taehyung mówił, że się nie zgodzisz.
-A kto to?
-Dowiesz się w swoim czasie - zaśmiał się, wciąż Cię tuląc.

 Po dwóch latach przyjaźni z Kookie'em zostałaś jego dziewczyną. Co prawda Taehyung, nie był tym zbyt zadowolony, ponieważ sam był w Tobie zakochany, ale nie mógł zabronić przyjacielowi być szczęśliwym. 
 Tworzyłaś z nim bardzo udany i gorący związek.
I pomyśleć, że wystarczył mały płomyk, byś została szczęśliwą dziewczyną Jeon'a JeongGuk'a, 
 chłopaka, który władał ogniem.  

 (Czy on tu nie wygląda gorąco? xD)

Przepraszam za wszelkie możliwe błędy, ale jest prawie druga w nocy.

Mam nadzieję, że nie zawiodłaś się na tym rozdziale. 

Jeśli tak to przepraszam, postaram się poprawić w następnych pracach.

Mam nadzieję również, że nie ma dużo błędów.

Tak w ogóle mam jutro (dziś xD) w planach dodać kilka postów.

Na pewno będą reakcje (hu hu, ale jakie).

Chcecie zobaczyć reakcje jakiegoś zespołu? Tylko innego niż BTS?

Jeśli tak, napiszcie mi kogo chcecie zobaczyć na blogu ^^

Przy okazji zapraszam na II rozdział DOLLS ( tych, którzy jeszcze nie byli :) )

MILE WIDZIANE KOMENTARZE